Η 21 Μαρτίου έχει καθιερωθεί -μεταξύ άλλων- ως Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού το
1966, σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, όταν το 1960 η αστυνομία της
ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών
που διαμαρτυρόταν για το απαρτχάιντ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70
άνθρωποι.
Σήμερα, στην
Ελλάδα του 2013 γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει φυλετικός ρατσισμός. Στις
ειδήσεις και στις σελίδες των εφημερίδων κυριαρχούν τραγικά περιστατικά με
θύματα μετανάστες. Ο ρατσισμός όμως δεν αφορά μόνο τη φυλή. Και αυτό το γνωρίζουμε επίσης.
Σε όλη την
πορεία του ανθρώπινου είδους, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, το
διαφορετικό γεννούσε και γεννά διακρίσεις. Το χρώμα, το φύλλο, η φυλή αποτέλεσαν πάμπολλες φορές στην
ιστορία της ανθρωπότητας αιτίες συγκρούσεων. Κατά τον ίδιο τρόπο η
διαφορετικότητα που οφείλεται σε κάποιου είδους αναπηρία αντιμετωπίστηκε με εξίσου μεγάλη εχθρότητα από το σύνολο
των κοινωνιών.
Και, αν στις
ιστορικές περιόδους που επικρατούσε σκοταδισμός, ελλιπής μόρφωση, θρησκοληψία,
μια τέτοια αντιμετώπιση δεν προκαλεί κατάπληξη, είναι άξιο απορίας πώς ακόμη
και στις μέρες μας τα άτομα με αναπηρία εξακολουθούν να δέχονται διακρίσεις που καθιστούν προβληματική
την διαβίωσή τους.
Στο βιβλίο μου
«Ένας κήπος στην τάξη μας» πρόθεσή
μου είναι η ευαισθητοποίηση των παιδιών απέναντι στα άτομα με αναπηρία και η
παρότρυνση: «Ας προσπαθούμε να αναλογιζόμαστε και να υπολογίζουμε τους
συνανθρώπους μας με αναπηρία στην καθημερινότητά μας, στις πράξεις και στα
λόγια μας, όπως ακριβώς θέλουμε να κάνουν οι άλλοι για εμάς.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου